Nang minsang napadayo
ako sa isang malayong probinsiya, muntik ko nang maranasan ang matulog sa gitna
ng dagat.
Ang lugar na aking
tinungo ay isang isla kung saan may pag-aaring kubo sa gitna ng dagat ang aking
tinuluyan. Dahil hindi naman panahon ng
bagyo at kalmado ang dagat, naisip ko na ibang experience sana kung maranasan
ko ang matulog sa lumulutang na kubo sa gitna ng dagat. Hindi naman kasi kalayuan ang lumulutang na
kubong iyon at may makakasama naman ako.
Ang kubong iyon ay inilagay para paglagyan ng mga gamit, bilang
pahingahan, at magiging tulugan ng magbabantay sa gabi ng mga isdang nasa kural
dahil maraming mga pasaway na sumasalisi kapag madilim na ang paligid.
Iyon nga lang at di
pumayag ang tinutuluyan ko. Ang sabi
niya ay bisita daw ako sa kanila at baka may hindi magandang mangyari sa gitna
ng dagat at wala akong matatakbuhan kung sakali. Umiiwas lang daw sila sa disgrasya kaya’t hindi
na nila ako pinayagan. Sayang. Hehe.
Kapag nakakakita ako ng
ganitong klaseng lugar ay palaging sumasagi sa aking isipan ang isang gabing
matutulog kang parang idinuduyan ng alon.
Iyon bang tipong wala kang ibang maririnig kundi ang paghampas ng alon
sa tinutulugan mo. Malamang ay isang
magandang karanasan iyon kung sakali.
No comments:
Post a Comment