Aswang - 16

Sa mga pagdaan ng panahon, nakakamiss din ang mga umpukan lalo na kapag maliwanag ang buwan at walang magawa.  Noong hindi pa kasi nagkakaroon ng kuryente sa aming lugar, ang isa sa mga paborito kong past time ay ang makinig sa mga kababalaghang kwento ng mga nakakatanda sa amin.  Ang iba sa kanila ay mayroon daw karanasan o alam tungkol sa mga ‘aswang’ at pati na sa iba pang mga elemento.  At kapag maliwanag ang buwan, marami kaming nag-uumpukan para makinig sa kanilang kwento.

Ang ilan sa mga sariwa pa sa aking alaala tungkol sa mga kwentong aswang ay kung papaano sila kumukuha ng kanilang pagkain, ano ang nakikita ng kanilang mga mata, papaano sila nagpapalit ng anyo, ang lihim ng isang kuwarto sa kanilang bahay, kung papaano magiging aswang ang isang ordinaryong tao, at kung papaano sila mamamatay.

Una.  Para daw maging aswang ang isang tao, kailangan nitong tumanggap ng isang bagay mula sa isang aswang.  Ang karaniwang sinasaad sa mga kwento ay may parang isang maliit na sisiw na ipapasa ng isang aswang sa isang tao para ilipat o ipamana ang kanyang pagka-aswang bago ito mamamatay.  Pero kailangan daw na malakas ang pangangatawan at espiritu ng taong tatanggap nito dahil kapag hindi ito kinaya ng kanyang katawan, unti-unti siyang manghihina hanggang sa siya ay mamamatay.  Ang iba naman ay nagsasabi na sa pamamagitan ng laway ng isang aswang ay pwedeng mahawa ang isang tao.  Kaya nga ang bilin sa amin ay huwag uminum at kakain ng malamig na pagkain at inumin mula sa hindi mo kilala para hindi ka mabiktima ng aswang.  At huwag kang makikipaghalikan sa hindi mo kilala at baka malawayan ka ng wala sa oras at ikaw ay maging isang aswang.  Hehe.

Pangalawa.  Malalaman mo daw na may pagka-‘aswang’ ang isang tao dahil hindi ito makatingin nang diretso sa mga mata ng kanyang kausap.  Madalas ay palihis itong tumingin at hindi nag-eestablish ng eye contact.  Kumbaga, siya ang tipo ng tao na hindi mo mapagkakatiwalaan.  Kapag tinititigan mo daw maige ang mga mata nito, makikita mo daw ang iyong sarili na baligtad. 

Pero may humihirit sa ganitong issue.  Matatawag daw bang ‘aswang’ ang isang kausap kong ang taong iyon ay sadyang mahiyain at hindi makatingin ng diretso?  Papaano naman daw ang isang duling na tao,  paano mo daw malalaman na aswang ito dahil hindi ito makatingin ng diretso sa iyo?  Haha.

Pangatlo.  Ang iba daw sa kanila ay may mga alagang hayop na iba sa karaniwan gaya ng buwaya, uwak, kuwago, at kung anu-ano pa.  Kanila daw nakokontrol ang pag-iisip ng mga hayop na ito at tipong kaya nilang utusan sa kung ano man ang kanilang nananaisin.  Kaya nga kapag nakakakitaan ng mga hindi ordinaryong alagang hayop ang isang tao, mabilis na pinag-iisipan agad siya ng ibang mga tao na ito ay isang aswang. 

Mabuti na lang at sa paglipas ng panahon ay unti-unting nabubuksan ang ating kamalayan tungkol sa pag-aalaga ng mga hindi ordinaryong hayop.  Gaya na lang ng buwaya kung saan ito ay pinagkakakitaan dahil mahal ang pagbenta ng balat nito at ngayon ay kinakain na rin ang karne nito gaya ng ordinaryong mga hayop.  Napatunayan din na isang pambihirang pagkakataon ang makapag-alaga ng uwak dahil ang ibon na ito ay isa sa pinakamatalinong ibon sa buong mundo.  At mabuti na lang kamo at lumabas si Harry Potter dahil ang kuwagong napapanood natin doon ay hindi naman pala talaga nakakatakot gaya ng aming naririnig kapag may umpukan at kwentuhan tungkol sa mga aswang.

Pang-apat.  Nakakakiliti ng imahinasyon ang kwento kung papaanong naghahagilap ng kanilang makain ang mga aswang.  Ayon sa mga palasak na alam ng mga tao sa amin, ang karne ng tao na kanilang makukuha ay kanila itong ginagawang isda o anumang pagkain na kanilang nanaisin.  Ang siste ay tatakpan daw nila ito ng itim na tela at kanila itong dadasalan habang patuloy nilang hinahakbangan ito nang paulit-ulit hanggang sa magpalit ang anyo ng karne ng tao sa gusto nilang kapalit nito.  Walang makapagsasabi sa amin kung meron bang ibang tao na naka-witness nito at lumabas ang ganitong kwento.

Pero kapag tinatanong na namin sila na meron na bang nareport o meron ba silang nalaman na pinatay, kinatay, o nilapa ng aswang ang isang tao, walang makapagsasabi nang tuwiran kung totoo nga ito.  Ang karaniwang depensa nila sa ganitong pag-uusisa ay meron daw na nakukuhang parte ng katawan ng tao ang isang aswang na hindi nakikita ng mga ordinaryong mga mata.  At ang karne na kanilang makukuha ay siyang pagpipiyestahan ng mga aswang.

Ang sabi ng iba, kapag nakakain ka daw ng karne ng isang tao, kapag hindi ka isang aswang ay tiyak na malalagas ang ngipin mo.  Pero may isang pilosopong humirit na hindi daw totoo ito dahil sa dami ng mga tao na mahilig ‘kumain’ ng karne ng ibang tao kahit na hindi sila aswang, dapat daw ay bungal na ang lahat ng mga tao na gumagawa nito.  Haha.  May tama nga naman ang sinasabi niya kung nakukuha mo ang ibig niyang sabihin.

-to be continued-