Aswang - 5

Noong nabubuhay pa ang aking ‘nanay-nanayan’, malapit ito sa isa sa mga nasirang tiyahin ko.  Kapag walang ginagawa ang tihayin kong iyon, lumilipas din ang buong hapon na nagkukuwentuhan lang sila.  Binibiro nga ng iba na marahil ay naaswang na rin ang tiyahin ko dahil sa maraming beses itong pumupunta sa bahay ng ‘nanay-nanayan’ ko.

Nang minsang nagkukuwentuhan kami ng tiyahin kong iyon ay naitanong ko sa kanya ang ilang mga bagay tungkol sa ‘nanay-nanayan’ ko at kasama na doon ang birong kung naaswang na rin siya.  Natawa na lang ang tiyahin ko dahil sa nasambit ko at hindi naman lingid sa kanya ang ganoong klaseng biro mula sa ibang mga tao.

Ang ginagawa ng tiyahin ko habang nandoon siya sa bahay ng ‘nanay-nanayan’ ko ay hinihimay pala niya ang mga sirang hibla ng tapis o patadyong ng ‘nanay-nanayan’ ko.  Hinahayaan daw naman siya ng ‘nanay-nanayan’ ko at alam naman nito na inuuwi ito ng tiyahin ko.  Sa bahay ng tiyahin ko, kanyang susunugin ang mga hiblang iyon at ihahalo nito ang abo sa kanyang tubig na inumin.  Sa ganoong paraan daw ay hindi siya tatablan ng kahit na anong masamang balak o gawin sa kanya ng ‘nanay-nanayan’ ko.  Haha.  Ang wais talaga ng tiyahin kong iyon.