Baby

Nang minsang sumakay ako ng bus, pagkasandal ko sa upuan ay parang ang layo na agad ng aking iniisip.  Halos wala pang lamang pasahero ang bus na iyon at nagtatawag pa ang konduktor ng mga sasakay.  Hindi ko maisip kung ano ang seryosong bagay na naglalaro sa isipan ko ng mga panahong iyon subalit biglang naputol ang aking pagmumunimuni nang merong sumakay na magnanay at naupo sila sa harap ko. 

Dahil nakaharap sa akin ang batang nakangiti, agad nitong nakuha ang aking atensiyon.  Hindi ko alam kung ngumingiti siya dahil nakakita siya ng pangit. Haha.  Alam naman nating basta bata ay cute pero hindi natin alam kung alam ng bata na cute siya at pangit ako.  Haha.  Ayun nga ang nangyari.  Habang naghihintay kami na dumami pa ang mga pasahero, ang batang iyon ay tila ba gustong makikipag-usap sa akin.  Sadya lang talaga sigurong playful ang isang bata at mahirap maarok ang laman ng kanyang isipan kung bakit masaya siya at tipong gustong makipag-usap sa isang tao na hindi niya kilala.  Mabuti na lang at ganoon ang batang iyon at hindi pa nangingilala ng ibang tao.

Dahil sa cute ang batang iyon, agad kong inilabas ang aking cam at pilit kong kinukunan siya ng magandang litrato.  Sa simula ay panay pa ang kanyang tawa at pagpapacute at tipong game na magpakuha ng picture.  Pero pagkaraan ng ilang minuto ay biglang nag-iba na ang timpla ng kanyang mood at tipong nais nitong iparating sa akin na pagod na siya.  Ayun at nagsimulang umiyak ang pobreng bata.  At bago pa matuklasan ng kanyang nanay na kinukunan ko ng picture ang kanyang anak, dali-dali kong itinago ang aking cam at deadma na lang sa bata.  Hehe.