Paglisan

Darating at darating daw sa ating buhay kung saan ay may mga taong malalapit sa atin na lilisan din. 

Isa sa mga masasakit na pangyayari sa ating buhay ay ang paglisan ng taong napalapit at napamahal na sa atin.  Sa sobrang attachment na natin sa kanila ay hindi natin mamarapatin na sila ay aalis.  Pakiramdam natin kapag mawawala sila ay merong isang mahalagang bagay sa ating buhay ang siyang nawawala.

Noong una, hindi ko maintindihan kung bakit ang dati kong kakilala ay madistansiya sa mga tao.  Palibhasa’y nursing graduate at meron silang subject tungkol sa kung papaano sila dapat makitungo sa kanilang mga pasyente.  Ang masaklap lang, pati hindi niya pasyente na siyang nakapalibot sa kanya ay hindi siya nakakitaan nang emosyon.  O baka naman pilit lang niyang itinatago ang kanyang emosyon para kunwari ay pinaninindigan niya ang kanyang pagiging madistansiya sa mga tao.

Anyways, hangga’t maaari ay ayaw nating may mga taong lumilisan.  Sadyang masakit tanggapin lalo na kapag alam nating walang kasiguruhan kung makakabalik pa sila o mawawala na nang tuluyan.  At kadalasan ay hindi natin naibibigay ang kaukulang pagmamahal at pagpapahalaga sa kanila habang sila ay nakakasama pa natin.  Ang ending tuloy ay nagkakaroon tayo nang pagsisi at sobrang masakit sa ating kalooban kapag dumating ang sandali na hindi natin napaghandaan ang kanilang paglisan.